Sevgili yansıma dostlarım,
Uzun bir zamandan sonra yine bir blog yazısıyla karşınızdayım. En son referandum gününde birlikte olmuştuk. Referandum sonuçlarını canlı canlı duyurmuştuk. Neyse... Konumuz bu değil. Konumuz; günün anlam ve önemine uygun güzel bir okul yazısı, okul anısı.
Bugün (saat itibariyle artık dün) okullar açıldı tüm yurtta. Kimi öğrencimiz yeni sınıflarına geçtiler, bir yaş daha büyüdüler, kimisi geçen yılın başarısızlığıyla aynı sınıfa devam ettiler ama yerlerinde saymadılar, yaş attılar. Kimisi de daha o küçücük yaşında, belinde çantası, - ki genelde o çanta velisinin elinde olur - elinde suluğu ve yemekliğiyle, minicik okul kıyafetiyle ilk kez okul heyecanı yaşadılar. O heyecan ileride büyük bir pişmanlığa dönebiliyor ama neyse...
Sizlere bu blog yazımda, bugünün anlamına uygun, duygularımı depreştiren, rüyalarıma kadar giren okul anımı anlatmak istiyorum. Öyle baştan sona değil, sadece bir kısmını.
Yıl: 1995-2000 yılları eğitim dönemleri.
Ben ilk okul yıllarımı -ki ben daha ilk okuldayken adı değişip ilk öğretim oldu- bir köy okulunda bitirdim. Birinci sınıftan altıncı sınıfa kadar, tam beş yıl bir köy okulunda eğitim sürdürdüm. Eğitimden ziyade hademelik yaptım da diyebilirim. Kız-erkek ayrımı olmaksızın, haftanın bir ya da iki günü sabah 06:30'da o sımsıcak yataktan kalkılırdı. Okul o kadar yakın da değildi benim. Yürüyerek yarım saat sürüyordu o küçücük bedenimle. Mevsim kış, buz gibi hava. Köylerde havalar daha soğuk olur. Canım annem, kıyamazdı kıymaya ama mecburdum. Sıcacık yataktan kalkılır, çorap giyilir, mavi önlük giyilir, yakalık takılır, saçlar taranıp bağlanırdı. Bütün bunlara sahip olamayıp, büyük okullardan gelen yardımlarla önlük, ayakkabı sahibi olabilen arkadaşlarımda vardı elbette... Şimdi sıra okula gitmekte... Bazı zamanlar uzak olduğu ve yolda başıboş köpekler olduğu için annem götürürdü okula beni. Son 3 yıl ben gittim ama... Bundan utanmıyorum. Küçüktüm ve korkardım köpeklerden. Neyse, okula gidilirdi.
O gün nöbetçi öğrencilerden birisi de sensin. Evi yakı olan nöbetçi öğrenci gelmiş, kapıyı açmıştır. Önce herhangi birimiz sınıfın ortasında duran sobanın kölünü boşaltırdı. Ne kadar becerdiyse artık... Hep beraber ellere badana fırçaları alınırdı. Okulun koca iki sınıfı - bedenimiz küçük olduğu için bize kocaman geliyordu evet- o fırçalar ile tozları temizlenirdi. Sonra, okulun az ötesindeki çeşmeden kovalarla su taşınırdı. Bu sefer de yine o koca iki sınıf bu defa paspaslanırdı. Sıralar tek tek çekilirdi. Paspas işleminden sonra, görevlilerden birisi de yan binada ki anasınıfını aynı şekilde temizlemeye çalışırdı. Orada halılar olduğundan, tozlar ya elektrikli süpürgeyle yoksa el süpürgesiyle halledilirdi. Geri kalan görevliler bu defa da tek tek sıraları ve oturulan yerleri bezle önce siler, sonra da kurulardı.
